به گزارش ایسنا، قرار بوده که چانچال لاهیری، دست و پایش را زیر آب باز کند و شناکنان به روی آب بیاید اما اثری از او در رودخانه هوگلی در ایالت بنگال غربی دیده نشد.
تماشاچیانی که برای دیدن نمایش او در محل جمع شده بودند، به پلیس خبر دادند و پلیس درحال جستجو برای یافتن اوست.
لاهیری در حالیکه دست و پایش با شش قفل و یک زنجیر بسته شده بود، صبح روز یکشنبه (۱۶ ژوئن) داخل آب شد و تماشاچیان در دو قایق دیگر شاهد نمایش او بودند. تعداد زیادی از افراد هم در ساحل و در اطراف رودخانه جمع شده بودند و گروهی هم روی پل تاریخی هواره به تماشا ایستاده بودند.
پلیس و یک تیم از غواصان تا شامگاه یکشنبه به وقت محلی، تمام منطقه را جستجو کردند اما نتوانستند شعبده باز را پیدا کنند. یکی از ماموران پلیس به روزنامه "هندوستان تایمز" گفت تا وقتی که جسد لاهیری پیدا نشود، نمیتوان مرگ او را رسما اعلام کرد.
به گزارش بیبیسی، این اولین بار نبوده که لاهیری چنین نمایش خطرناکی را در زیر آب انجام داده است. او ۲۰ سال پیش در همین رودخانه در حالیکه داخل یک محفظه شیشهای محبوس شده بود، به زیر آب منتقل شد. آن زمان او با موفقیت از محفظه خارج شده و به روی آب آمده بود.
هری هودینی، شعبدهباز سرشناس با مخفی نگهداشتن راز تردستیهای خارقالعادهاش برای خود شهرتی به هم زد. هیچکس هرگز نفهمید هودینی چطور غل و زنجیر را از دست و پایش باز میکرد.
به گزارش فارس به نقل از نیواطلس، طبیعت گردان و کوهنوردان برای آماده کردن یک جای خواب راحت و امن معمولا با مشکلات زیادی مواجه هستند، اما یک تختخواب بادی ایمن به آنها امکان می دهد در ارتفاعی زیاد از زمین با آسودگی به خواب بروند.
این تختخواب بادی که G7 Pod نام دارد، را می توان با تجهیزات کوهنوردی به صخره یا سنگ های کوه متصل کرد و پس از آویزان کردن طناب های آن به راحتی و بدون نگرانی از پرت شدن به استراحت پرداخت.
خوابیدن در ارتفاعات و به صورت معلق در هوا هم برای کوهنوردان لذت و هیجان به ارمغان می آورد و هم باعث می شود حیوانات وحشی و موذی توان آسیب زدن به آنها را نداشته باشند.
تختخواب بادی سبک مذکور که توسط شرکت کانادایی Grade VII تولید شده، به همراه تجهیزات جانبی بین 6 تا 10 کیلوگرم وزن دارد و می توان آن را به صورت تکنفره یا دونفره به کار برد. مدل دو نفره این تختخواب بادی را می توان در کنار هم قرار داد یا کاری کرد که یکی در ارتفاعی بالاتر از دیگری قرار بگیرد.
فضای خواب در دسترس از طریق این تختخواب بادی 75 در 213 سانتیمتر است. جنس تختخواب یادشده از نایلون بسیار مقاوم است و در حالت جمع شده تنها 1.5 کیلوگرم وزن دارد و فضایی برابر با 40 در 20 در 15 سانتیمتر اشغال می کند. قیمت مدل ساده این محصول 415 دلار و قیمت مدل حفاظت شده آن 657 دلار است.
پل کسواچاکا (Q'eswachaka) با دست بافته میشود و سنت بافت هرساله آن حداقل ششصد سال قدمت دارد. این پل که زمانی مهمترین راه اتصال دو شهر مهم تمدن اینکاها بوده، از سال ۲۰۱۳ بوسیله یونسکو در فهرست میراث جهانی قرار داده شد.
سنت بافت این پل از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است و همه بزرگسالان در دو روستای دو طرف پل در بافت پل جدید مشارکت میکنند.
بر اساس سنت قدیمی، فقط مردان اجازه بافت و ساخت پل را دارند. زنان در قسمتهای بالایی درههای دو طرف پل میمانند و بخشهای کوچک را میبافند.
در اولین روز کاری مردان دو طرف پل قدیمی جمع میشوند و آن را از محل خود جدا میکنند. طناب اصلی که اتکای پل به آن است از شش طناب بزرگ که هر کدام از سه لایه الیافت بافته شده است تشکیل میشود. هر کدام حدود ۱۲۰ ساقه علف در آن بافته شده است.
هر خانواده باید در ساخت قسمتی از پل مشارکت کند، آنها از نوعی علف بسیار مقاوم و سخت به نام کویا ایچو استفاده میکنند. برای قابل انعطافتر شدن این الیاف، ابتدا با یک سنگ گرد آنها را کوبیده و پس از آن در آب خیسانده میشود.
در حالیکه همه به شدت مشغول کار بافتن و ساخت پل هستند، در دو دهکده دو طرف پل غذاهایی در کورههایی که با سوختن چوب گرم میشود، پخته میشود. گوشت مرغ، خوکچه هندی و همچنین نوعی ماهی قزلآلا که از رودخانه گرفته میشود و سیبزمینیهای مخصوص منطقه که به رنگها و شکلهای متنوع هستند، از غذاهای مرسوم این روزها به شمار میروند.
سبک ساخت و گرههای به کار رفته در این پل دقیقا مانند همان شیوه قدیمی اینکاهاست.
در روز سوم، گروهی از مردان که هیچ ترسی از ارتفاع ندارند، مشغول بافتن کنارههای پل میشوند که عبور از پل را برای همه ایمن میکند.
هیچ ابزار و ماده مدرنی در ساخت این پل به استفاده نمیشود و همه آن از الیاف طبیعی و با دست خالی ساخته میشود.
مراسم بازسازی این پل هر سال یکبار به مدت چهار روز با جشن و موسیقی و انواع غذاها در جریان است و معمولا در دومین یکشنبه ماه ژوئن بازسازی آن به پایان میرسد.
برترین ها
به گزارش باشگاه خبرنگاران، انتشار تصاویری از راهبان هندی که مشغول دعا کردن هستند، اما موبایل در دست دارند در شبکههای مجازی سوژه کاربران شده است. ماجرا از این قرار است که این روزها ساکنان هند از گرمای زیاد رنج میبرند بنابراین برای مقابله با این گرما در یکی از معابد خود مراسم عبادت «puja» را برگزار کردند. در این مراسم راهبان از خدایان خود میخواهند که در نعمت را به روی آنها باز کند و برای خنک شدن زمین، بارش بارانهای طولانی مدت را هدیه دهد. اما تصاویری که از این مراسم گرفته شد، کاربران را شگفت زده کرد. در این تصاویر دو راهب در حالی که در دیگهای آب نشسته اند، گوشیهای موبایل خود را در دست گرفتهاند.
کاربران با دیدن این تصاویر آنها را سوژه قرار دادند و واکنش دادند. عدهای از کاربران نوشتند: "آقایان، چون در آب هستند خنک شدند و فراموش کردند که برای باراش باران دعا کنند." عدهای هم پست گذاشتند: "آنها مشغول چک کردن وضعیت آب و هوا هستند تا ببینند آیا دعایشان برآورده شده است."
به گزارش تابناک باتو، الی کارتر، جوان ترین کاپیتان جهان است. او با هواپیمای سبک خود به تنهایی و فقط چند روز پس از گذشت جشن تولّد شانزده سالگی اش پرواز کرد.
بنا به گزارش سایت تلگراف او همچنان در حال کشف در زمینه پرواز است. شرکت ایزی جت با او به عنوان کاپیتان قرارداد امضا کرده تا به این روش زنان بیشتری را برای تبدیل شدن به خلبان های حرفه ای جذب کند.
الی از گریت تورینگتون، در دوون انگلستان می گوید: من علاقه مند به مطالعه فیزیک و به کار گرفتن هواپیما بودم. من از پرواز شگفت زده می شدم و همچنان شگفت زده می شوم، می توانم ببینم که خلبانی تا چه اندازه شغل جالب و مفیدی است. امیدوارم دختران را تشویق کنم تا آنچه می خواهند انجام دهند. اگر من به عنوان یک دختر می توانم کاری انجام دهم، پس آنها هم می توانند. من از سوی مردم و شرکت ایزی جت حمایت های بسیاری دریافت کرده ام، این فرصت به من کمک خواهد کرد تا شغل رویایی خود را ادامه دهم.
الی برای تبدیل شدن به یک خلبان U2 Dragon Lady آموزش خواهد دید که بخشی از نیروی مخفی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکاست. شاید او در سال آینده به عنوان خلبان نمایش هوایی و یا مربی آموزشی فعالیت کند.
زوئی ابری، مربی و معلم در ایزی جت گفت: راه الی و دستاوردهای او درخشان و چشمگیر است و من منتظر کمک به او در پرواز دیگرش هستم. تنها 5 درصد از خلبانان در سراسر جهان را زنان تشکیل می دهند. ایزی جت قصد دارد تا آغاز سال ۲۰۲۰، تعداد خلبانان زن در جهان را به ۲۰درصد برساند؛ این آمار در سال ۲۰۱۷ میلادی ۱۵ درصد بوده است.