به گزارش برترین ها، در سال ۱۹۹۲، مرد کنجکاوی به نام وو آنای، در نزدیکی روستای چینی شیان بیکون، شروع به خارج کردن آب برکه روستایش کرد. او معتقد بود که این حوضچه طبیعی نیست و آنقدرها که مردم فکر میکنند عمیق نیست، و تصمیم گرفت این را ثابت کند. او تعدادی از روستاییان را متقاعد کرد و با هم یک پمپ آب خریدند و آب برکه را بیرون کشیدند. بعد از ۱۷ روز پمپاژ، سطح آب آنقدر پایین رفت که ورودی یک غار مصنوعی باستانی آشکار شد و حرف آنای را تایید کرد.
این غار که اکنون لانگیو نامیده میشود، یکی از بزرگترین حفاریهای زیرزمینی دوران باستان است. در مجموع ۲۴ غار کشف شد که به صورت دستی حفاری شده اند، هرکدام حدود هزار متر مربع مساحت دارند و ارتفاع سقف آنها به ۳۰ متر میرسد. مجموع مساحت کلی غارها ۳۰ هزار متر مربع است.
ما میدانیم غارها طبیعی نیستند، چون جای اسکنه روی دیوارهای داخلی آنها باقی است. تراشیدن با اسکنه طوری انجام شده که الگوی یکنواختی از شیارهای موازی به جای بماند که برخی فکر کنند نمادین است. این علائم شبیه به علائمی هستند که روی سفالینههای دیده میشود که قدمت آنها به ۵۰۰ تا ۸۰۰ سال قبل از میلاد بازمیگردد. همچنین این غار راه پله، ستون و پیکرههای پیچیدهای هم دارد.
طبق برخی برآوردها، این غارها بیش از ۲۰۰۰ سال پیش حفر شدند، احتمالا ۲۰۰ سال قبل از میلاد. تخمین تقریبی نشان میدهد که حدود یک میلیون متر مکعب سنگ خارج شده تا این غارها ایجاد شود. مطمئنا مورخان و مسافران باید به چنین پروژه بزرگی اشاره میکردند، اما هیچ سند و مدرکی پیدا نشده است، که با توجه به اینکه چینیهای باستان دقت و وسواس زیادی در ثبت تاریخ دارند، عجیب است.
با این حال، نمیتوان این را غیرمحتمل دانست که سازندگان غارهای باستانی یک غار طبیعی موجود را گسترش دادند که میتواند چیزهای زیادی را توضیح دهد. با این وجود، حفاری این غار پروژه بزرگ و ماندگاری بوده که توسط انسان انجام شده و همچنین یک راز خواهد ماند.
شیارهای روی سقف و دیوار:
«الا کازانو» 12ساله به دلیل بیماری نادری که دارد از کودکی هر 6 یا 8 هفته یک بار مجبور به تزریق سرم است. این کار همیشه موجب ترس او میشد و همین ترس باعث انجام یک کار خلاقانه برای پنهان کردن کیسه سرم شد. «الا» بعد از این که دید چقدر پرستارها با دیدن این کیسه سرم خلاقانه شگفتزده شدند، با مادرش تصمیم گرفت امتیاز اختراع این ایده را به نام خودشان ثبت کنند و آن را به تولید انبوه برسانند. آنها برای تولید اولیه این کیسههای خرسی از مردم کمک خواستند و در ساعات اولیه حدود 11 هزار دلار جمع کردند. این دختر و مادر قصد دارند بعد از تولید این سرمهای عروسکی، آنها را بدون هیچ هزینهای در اختیار کودکان بیمار قرار دهند.
روزنامه خراسان
به گزارش برترین ها، بیش از ۱۳۰ سال از آن زمان گذشته، و حالا میخواهیم با حقایقی درباره این یادبود ملی آشنا شویم.
نام اصلی
همه شما با یک نگاه «مجسمه آزادی» را تشخیص میدهید، اما آیا نام واقعی آن را میدانید؟ به گفته طراح آن «فردریک آگوست بارتولدی»، نام اصلی مجسمه «آزادی روشنگر جهان» است.
چهره مجسمه آزادی با الهام از یک مادر ساخته شده
مادر بارتولدی، شارلوت، مدل چهره این مجسمه عظیم مسی بوده است. (همسر بارتولدی هم مدل بدن این مجسمه بوده است)
آن را قطعهقطعه آوردند
مجسمه آزادی تکه تکه به نیویورک رسید. این مجسمه به صورت ۳۵۰ قطعه در ۲۱۴ جعبه از فرانسه آمد.
مجسمه آزادی، راهنمای فمنیسم بود
وقتی زنان از شرکت در مراسم اهدای مجسمه در جزیره «bedloe» منع شدند، یک قایق دربست کرایه کردند و مراسم خود را در نزدیکی بندر برگزار کردند و با صدای بلند دورویی مردان را اعلام کردند: «برپایی مجسمه یک زن در سرزمینی که هیچ زنی آزادی سیاسی ندارد»
این مجسمه یک دام گردشگری بود
حدود یک میلیون نفر در مراسم افتتاحیه شرکت کردند، جایی که پسران دستفروش عکسهای مجسمه، مدال و نشان، تولیدات برنزی مینیاتوری و ساندویچ میفروختند. این مجسمه هنوز یک جاذبه توریستی مجبوب است.
بانوی آزادی دختر نیوجرسی است
اگرچه آبهای اطراف این مجسمه از لحاظ فنی بخشی از نیوجرسی است، اما بانوی آزادی از نظر رسمی جزء داراییهای منهتن و افتخار مالیاتدهندگان نیویورک است.
نام جزیره بعد از آمدن مجسمه تغییر کرد
جزیرهای که بانوی آزادی در آن ایستاده تا سال ۱۹۵۶ «bedloe» نام داشت، اما بعدها توسط کنگره به جزیره آزادی تغییر نام داد.
ابعاد لباس مجسمه آزادی
سایز کفش بانوی آزادی ۸۷۹ و دور کمر آن ۱۰.۶۶ متر است.
ظاهر آن گمراه کننده است
مجسمه آزادی ۲۰۴ تن وزن دارد و پوست مسی آن بسیار نازک است و ۲.۳۷ میلیمتر ضخامت دارد.
رنگ طبیعی آن سبز نیست
مجسمه آزادی ابتدا قهوهای مسی بود، اما مس به مرور زمان اکسید و زنگ مس تشکیل شد و به رنگ سبز در آمد. از سال ۱۹۰۶ مجسمه آزادی از سر تا پا سبز شده است. اگرچه پروژه رنگ زدن مجسمه آزادی چندین بار طی سالهای مختلف مطرح شد، اما این اتفاق هرگز رخ نداد، زیرا لایه «patina» از لایههای درونیتر فلز در برابر خوردگی و فرسایش محافظت میکند.
روی سر مجسمه
هفت شعاع نور روی تاج بانوی آزادی قرار دارد که نماد هفت قاره هستند. آنها در مجموع بیش از ۴۵۰ کیلوگرم وزن روی سر مجسمه ایجاد میکنند.
مجسمه آزادی تکان میخورد
یک حقیقت شگفت انگیز دیگر درباره مجسمه آزادی این است که در باد با سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت یا بیشتر، مجسمه تا ۷.۵ سانتیمتر و بازویی که مشعل دارد تا ۱۵.۲ سانتیمتر نوسان مییابد.
مجسمه آزادی به روش خود جشن میگیرد
در سال ۱۹۴۴، چراغهای تاج مجسمه آزادی به خاطر پیروزی در اروپا به صورت «نقطه نقطه نقطه خط» روشن شدند که نشان دهنده کد مورس «v» است.
مجسمه آزادی دوستان زیادی دارد
از سال ۱۸۹۲ تا ۱۹۴۳، مجسمه آزادی از بیش از ۱۲ میلیون مهاجر استقبال کرد که با قایق به جزیره الیس رسیدند.
بانوی آزادی قلعه خودش را دارد
بانوی آزادی روی یک پایه ایستاده و پایه هم روی یک قلعه گرانیتی به شکل ستاره ۱۱ پر قرار دارد. این قلعه در سال ۱۸۱۱ ساخته شده و زمانی ۳۵۰ سرباز در آن از بندر نیویورک حفاظت میکردند.
آزادی آزادی ارزان نیست
هزینه ساخت مجسمه و پایه آن بیش از ۵۰۰ هزار دلار تمام شد که معادل بیش از ۱۰ میلیون دلار امروز است.
فرانسه و ایالات متحده هزینهها را تقسیم کردند
فرانسویها مجسمه را ساختند، اما ساخت و بنا نهادن پایه آن را به آمریکاییها واگذار کردند.
خواهرناتنی مجسمه آزادی هم مشهور است
چارچوب داخلی مجسمه آزادی توسط گوستاو ایفل در سال ۱۸۸۰ طراحی شد. او از همان طراحی هفت سال بعد برای ساختن برج ایفل استفاده کرد.
در طی سالهای جنگ سرد، رهبر جمهوری سوسیالیست خلق آلبانی دستور داده بود پناهگاههای متعددی در مناطق مختلف این کشور برای دفاع از جان شهروندان ساخته شود، اما این پناهگاهها هیچگاه مورد استفاده قرار نگرفتند.
فروشگاهی در برزیل سامانه و نرمافزاری را راهاندازی کرده که حیواناتخانگی به وسیله آن میتوانند خودشان غذا و مایحتاج خود را به این فروشگاه سفارش دهند و سپس آنرا تحویل بگیرند. به گزارش آدیتیسنترال، ابتدا شناسهای ماتریسی از صورت حیوان در سامانه فروشگاه آنلاین تهیه میشود، سپس برای نمونه، حیوان گرسنه یاد میگیرد که اگر غذایش تمام شد، جلوی دوربین آنلاین خانه برود و فروشگاه یادشده برایش غذا بفرستد.
روزنامه همشهری