به گزارش فارس، تاکنون مطالبی در مورد سنسورهای "خالکوبی الکترونیکی" منتشر شده که نشانمیدهد بسیار راحتتر از الکترودهای سخت مرسوم برای نظارت قلب بیماران قلبی است.
براساس گزارش «نیواطلس»، تیمی از محققان دانشگاه تگزاس در آستین به سرپرستی «نانشو لو»، این وسیله را ارائه کردند و مدعی شدند که این سنسور بسیار دقیقتر از هر روش دیگری است زیرا با استفاده از دو راه نظارت بر قلب را انجام میدهد.
گفتنی است؛ این وسیله شامل دو سنسور نواری نازک است. یکی از این سنسورها از طلا و پلاستیک پلیاتیلن ترفتالات و دیگری از پلیمری به نام پلیوینیلیدین فلورید ساخته شده است. سنسور دوم یک «پیزوالکتریک» است؛ یعنی این سنسور هنگامی که در معرض فشارهای مکانیکی قرار بگیرد بار الکتریکی را تولید میکند. همچنین این دو سنسور به ورقه نازکی چسبیده که این ورقه با یک پانسمان تگادرم 3M پوشیده شده است.
این دستگاه به طور موقت به قفسه سینه و در اطراف قلب بیمار میچسبد، این تاتو الکترونیکی به گونهای انعطافپذیر است که به هنگام حرکت بیمار، کشیده میشود تا او احساس ناراحتی نکند.
در حال حاضر این سنسور برای انتقال اطلاعات به یک کامپیوتر متصل میشود اما محققان امیدوارند تا در آینده این سنسور اطلاعات را بدون اتصال و از طریق یک برنامه به نزدیکترین گوشی تلفن همراه منتقل کند.
طبق این گزارش، همانطور که پیش از این گفتیم، این سنسور نظارت بر قلب را به طور همزمان و از طریق دو روش «الکتروکاردیوگرافی (نوار قلب) و seismocardiography (SCG) انجام میدهد.
الکتروکاردیو گرافی که اکثر مردم با آن آشنا هستند شامل ثبت فعالیتهای الکتریکی است که با هر ضربان قلب تولید میشود. همچنین (SCG) نیز ارتعاشات قفسه سینه را که همراه با ضربان قلب است، اندازهگیری میکند. طبق گفته محققان (SCG) شکلی از کنترل کیفیت است که دقت قرائت نوار قلب را نشان میدهد.
سرپرست این مطالعات گفت: ما میتوانیم از طریق این دو سنسور اطلاعات بیشتری را درباره سلامت قلب به دست بیاوریم.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، بیش از ۳۰ سال پیش، یک مولکول با خواص باور نکردنی ضد سرطان در اسفنج دریایی کشف شد. با این حال به لحاظ ساختاری آن قدر پیچیده بود که دانشمندان قادر به تولید آن در مقادیر کافی نبودند تا بتوانند آن را در انسان آزمایش کنند.
اکنون یک گروه از دانشمندان بالاخره به یک پیشرفت برجسته دست یافتهاند و توانستهاند این مولکول را در حجم کافی برای انجام آزمایشات بالینی تولید کنند.
یک تیم از دانشمندان ژاپنی در سال ۱۹۸۶ یک ترکیب ارگانیک به نام "پلی اتر ماکرولید" را از یک نوع اسفنج دریایی به نام "هالیکوندریا اوکادای" گرفتند. این مولکول به عنوان "هالیکوندرین بی"(Halichondrin B) نامگذاری شد و تستهای حیوانی اولیه نشان داد که فعالیت ضد سرطانی فوقالعادهای دارد.
"تاکاشی اووا" یکی از محققان مطالعه جدید میگوید: در آن زمان، آنها متوجه شدند که هالیکوندرینها به شدت قدرتمند هستند. با توجه به ساختار بسیار منحصر به فرد این محصول طبیعی، بسیاری از مردم به آن علاقهمند شدند و محققان میخواستند یک مطالعه بالینی را با آن انجام دهند، اما عدم توانایی تولید مقدار کافی از آن مانع از انجام این کار میشد.
دانشمندان در سال ۱۹۹۲ در نهایت چگونگی ترکیب مولکول هالیکوندرین را دریافتند. اما متأسفانه این فرآیند هنوز فوقالعاده پیچیده بود و تنها مقدار بسیار کمی از آن تولید میشد. در نهایت یک ترکیب ساده به نام "اریبولین"(Eribulin) از آن گرفته شد و برای درمان سرطان پستان تأیید شد.
سرانجام سه سال پیش گروهی از شیمیدانان دانشگاه هاروارد با دانشمندان شرکت داروسازی ژاپنی "ایسای"(Eisai) درگیر این مسئله شدند. استاد "یوشیوتو کیشی"، استاد دانشگاه هاروارد و متخصص سنتز محصولات طبیعی به پیشرفتهایی در روشهای سنتز دست یافت و زمینهساز این پیشرفت قابل توجه شد.
وی توضیح داد: در سال ۱۹۹۲ تولید یک گرم تز هالیکوندرین دور از انتظار بود، اما سه سال پیش ما آن را با "ایسای" محقق کردیم. سنتز آلی حتی با پیچیدگی مولکولی که چندین سال پیش غیرقابل استفاده بود، تا این سطح پیشرفت کرد.
مقالهای که اخیراً توسط این تیم تحقیقاتی منتشر شده، موفقیت فوقالعادهای را به نمایش میگذارد و سنتز ۱۱.۵ گرم از این مولکول پیچیده را ممکن کرده است. محققان آن را "E7130" نامیدهاند.
این مولکول پیچیده دارای ۳۱ مرکز کریال (chiral center) است که محققان میگویند حدود ۴ میلیارد راه نادرست برای تولید این مولکول وجود دارد.
"اووا" میگوید: این یک دستاورد بیسابقه در سنتز کامل است؛ یک مورد مخصوص از آن. هیچکس تا به حال قادر به تولید هالیکوندرینها در مقیاس ۱۰ گرم نبوده است و تاکنون فقط به یک میلیگرم از آن دست یافتهاند.
وی افزود: اکنون ما به یک سنتز کامل و قابل توجه دست یافتهایم که ما را قادر میکند تا یک آزمایش بالینی از E7130 را آغاز کنیم.
همانطور که "اووا" اشاره میکند، در حال حاضر آزمایش بالینی این مولکول در فاز ۱ در ژاپن در حال انجام است که ایمنی و کارایی E7130 را در انسان بررسی میکند.
اسفنجهای دریایی از جانوران آبزی هستند. سه ویژگی مهم اسفنجها این است که وسیله حرکتی ندارند، ناجنبندهاند و شکل معینی ندارند.
اسفنجهای دریایی از نظر علمی شاخهای از جانوران را تشکیل میدهند که اسفنجتباران (Spongiaria) یا روزنکتباران (Porifera) نامیده میشود. این شاخه، شاخهای از جانوران آبزی غالباً دریازی پالیدهخوار است که استخوانبندی آنها از رشتههای کلاژنی و سوزنههای (spicules) کلسیمی یا سیلیسی تشکیل شدهاست و یاختههای تخصصی آنها بهصورت بافت سازماندهی نشدهاست.
اسفنجها موجوداتی بیمهره هستند که در دریا زندگی میکنند. تا قرن گذشته بعضی از مردم اسفنجها را به اشتباه جزو گیاهان میدانستند، اما در اصل اسفنج غذاسازی نمیکند و بنابراین اسفنجها در دسته جانوران محسوب میشوند. این جانوران از هر لحاظ ساده هستند. اسفنجها بهطور کلی توانایی حرکت ندارند، اما در نمونههای نادر توانایی خزیدن دیده میشود. این جانوران نه اندامی برای بینایی دارند و نه اندامی برای شنوایی، اما باز هم در نمونههای نادر توانایی عکسالعمل در برابر نور و روشنایی را دارند. آنها هم از راه جوانه زدن و هم از راه جنسی تولید مثل میکنند.
این مطالعه جدید در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.
به گزارش فارس به نقل از دیلیمیل، نتایج یک بررسی جدید بیانگر آن است که مادران چاق در دوره بارداری، ممکن است فرزندانی به دنیا بیاورند که در آینده مبتلا به دیابت نوع دوم شود.
این پژوهش که توسط محققان اسکاتلندی صورت گرفته نشان داده، مادرانی که در دوره بارداری اضافهوزن دارند ریسک تولد فرزندی که در سنین خردسالی مبتلا به دیابت نوع دوم میشود را دست کم 40 درصد افزایش میدهند.
محققان باور دارند، تغییر سبک زندگی و ورزش کردن قبل از بارداری به کاهش وزن کمک میکند و باردار شدن با وزن متعادل، میتواند یکی از فاکتورهای مهم در حفظ سلامت نوزاد باشد.
محققان این بررسی، دادههای بیش از 120 هزار مادر باردار طی 60 سال اخیر را تحلیل و بررسی کردند و در نهایت اعلام کردند: نوزادان متولد شده از این دسته از مادران سه برابر بیشتر از دیگر نوزادان ممکن است در سالهای بعدی زندگی به دیابت مبتلا شوند.
محققان دانشگاه ادینبورگ تأکید میکنند، با افزایش مداوم آمار چاقی باید برای حل مسئله بحرانی دیابت و فشارخون چارهای اندیشید.
به گزارش خبرآنلاین، مطالعات جدید در این زمینه نشان میدهد که سگها با حس بویایی خود قادر به تشخیص سرطان ریه، با دقت بالا هستند.
سرطان ریه، دومین سرطان از نظر فراگیری در دنیاست و بزرگترین عامل مرگ ومیر از این نوع بیماری نیز به حساب میآیند؛ به همین دلیل، تشخیص این بیماری در مراحل اولیه بسیار اهمیت زیادی دارد، اما تشخیص آن از طریق متدهای پیشرفته مانند اسکنهای CT و یا PET، هزینه بر و در بسیاری از موارد، غیرقابل اعتماد است.
در بررسی این موضوع، پرفسور توماس کویین و همکارانش طی مدت ۸ هفته، ۳ سگ را آموزش دادند تا در صورت استشمام علائم سرطان در نمونهی خون، بنشینند و در غیراین صورت به کارشان ادامه بدهند.
پس از امام دوره آموزش، نمونههای دریافت شده از افراد مبتلا به سرطان ریه و افراد سالم را در اتاقی با شرایط مناسب قرار دادند تا سگها بتوانند عملیات خود را انجام دهند.
در نهایت، سگها توانستند سرطان را در ۹۷.۵ درصد از موارد با دقت ۹۶.۷ درصد صحیح تشخیص بدهند.
حس بویایی سگ ۱۰ هزار بار قویتر از انسان است و در حال حاضر این تیم پزشکی قصد دارند تا توانایی این حیوانات را برای تشخیص انواع دیگر سرطان از جمله سرطان سینه و سرطان کولون، یا سرطان روده بزرگ، بسنجند.
به گزارش ایرنا از پایگاه خبری مدیکال ساینس، آرتریت (التهاب مفاصل) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته میشود و یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه میشوند، شایعترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده میشود.
استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب میشوند. آرتروز شایعترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل میشود و معمولاً در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهرهها بیشتر است. سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلایل بروز آرتروز هستند.
بین مفاصل به طور طبیعی نوعی روانکننده وجود دارد، زمانیکه در بیماری آرتروز میزان تولید این روان کننده کاهش مییابد، مفاصل و غضروفها به هم ساییده میشوند و علاوه بر ایجاد درد، باعث میشود بیمار در انجام فعالیتهای عادی مانند راه رفتن و نشستن با مشکل مواجه شود.
محققان برای حل این مشکل یک پلیمر مصنوعی تولید کردهاند که عملکرد روانکننده را شبیهسازی و از ساییدگی مفاصل جلوگیری میکند. مراحل اولیه تولید این محصول با موفقیت گزارش شده است و آماده استفاده در انسان است.
نتایج این مطالعه در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.