۵۰ درصد مبتلایان به دیابت اختلال مثانه دارند

رئیس انجمن نورویورولوژی ایران گفت:۵۰ درصد مبتلایان به دیابت در کشور اختلال مثانه دارند و باید درمان شوند.

به گزارش ایرنا از انجمن نورویورولوژی ایران، مهری مهراد روز شنبه در مورد مشکلات بیماران دیابتی در دفع ادرار افزود: مشکلات دفع ادرار با افزایش سن وخیم‌تر می‌شود، اما زمانی که یک فرد دچار دیابت است، اختلال عملکرد مثانه و عفونت دستگاه ادراری برای او زودتر رخ می‌دهد.

وی اظهار داشت: دیابت موجب آسیب به عصب‌هایی می‌شود که مسئول سلامت و کارکرد سیستم ادراری می‌باشند. به‌طورکلی زن‌ها بیشتر از مردها دچار ترشح و یا بی‌اختیاری در ادرار هستند و این به دلیل ساختار آناتومیک و تغییرات بدن در زمان حاملگی و زایمان است. مردها بیشتر دچار جریان متناوب و انسداد جالب می‌شوند.

رئیس انجمن نورویورولوژی ایران با اشاره به اینکه بیش از نیمی از افرادی که دچار دیابت هستند، اختلال عملکرد مثانه دارند، افزود: دیابت یک بیماری شایع متابولیک در دنیا است و بر روی دستگاه ادراری تحتانی بسیار اثرگذار است و فردی که دچار دیابت می‌شود هم مشکل عروقی پیدا می‌کند و هم مثانه آن‌ها دچار مشکلات عدیده می‌شود.

مهراد افزود: علاوه بر عفونت‌های ادراری، دومین مشکلی که در دیابتی‌ها ایجاد می‌شود، مختل شدن کار سیستم عصبی خودکار مثانه است. این سیستم، پیام‌های عصبی را به مثانه و مجاری ادراری انتقال می‌دهد و در حس پُر شدن مثانه و تخلیه ادرار نقش دارد. وقتی این سیستم مهم مختل شود، فرد بااینکه مثانه‌اش پُر است، اما احساس ادرار کمتری می‌کند و دیرتر مثانه را تخلیه می‌کند.

به گفته وی، در مثانه دو فاز پر شدن و خالی شدن ادرار وجود دارد و این موضوع در افراد دیابتی دچار مشکلاتی می‌شود که کاملاً طبیعی است و چون اعصاب درست پیام را نمی‌رسانند ادرار خوب تخلیه نمی‌شود و فرد فکر می‌کند که کاملاً تخلیه‌ شده است.

رئیس انجمن نورویورولوژی ایران تأکید کرد: ولی با پیشرفت بیماری، نوروپتی ایجادشده و ادرار فرد خوب تخلیه نمی‌شود و متوجه نیست و فکر می‌کند که تخلیه‌شده ولی درجاتی از ادرار به دلیل حس نادرست و پیام‌های عصب به مغز و مثانه خوب تخلیه نمی‌شود ولی یک زیرشاخه‌ای در ارولوژی است به نام نورویولوژی که این متخصص‌ها با تشخیص به‌موقع به بیمار کمک می‌کنند که اگر مثانه مشکل تخلیه و حس پر شدن دارد و با تست‌های پیشرفته به سمت درمان هدایت شوند.

به گزارش ایرنا، در حال حاضر ۵ میلیون و ۲۰۰ نفر در کشور به دیابت مبتلا هستند و ۸ میلیون نیز در معرض ابتلا به بیماری دیابت قرار دارند.

آیا مغز هسته زردآلو به درمان سرطان کمک می‌کند؟

در میان عوامل مسبب سرطان، رادیکال های آزاد از گزینه های اصلی محسوب می شوند. ویتامین E موجود در مغز هسته زردآلو می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی با رادیکال های آزاد مقابله کند.

زردآلو از میوه های محبوب تابستانی است که که نه تنها گوشت آن فواید سلامت مختلف را ارائه می کند، بلکه مغز هسته این میوه نیز که شبیه به بادام به نظر می رسد نیز می تواند برای سلامت انسان مفید باشد.

به گزارش عصر ایران به نقل از "دکتر هلث بنفیتس"، یکی از فوایدی که برای مصرف مغز هسته زردآلو عنوان می شود کمک به درمان سرطان است که در ادامه بیشتر به آن می پردازیم.

فواید مغز هسته زردآلو برای درمان سرطان از مواد مغذی موجود در آن مانند اسیدهای چرب، ویتامین E و مواد معدنی سرچشمه می گیرد.

منبع آنتی اکسیدان

مغز هسته زردآلو حاوی ویتامین E است که این ماده مغذی به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی نیز شناخته می شود. در میان عوامل مسبب سرطان، رادیکال های آزاد از گزینه های اصلی محسوب می شوند. ویتامین E موجود در مغز هسته زردآلو می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی با رادیکال های آزاد مقابله کند.

مهار سلول های سرطانی

مغز هسته زردآلو حاوی ترکیبی به نام آمیگدالین (به نام های لائتریل و ویتامین B17 نیز شناخته می شود) است. این ماده در مغز هسته میوه های دیگر مانند سیب و پشن فروت نیز یافت می شود. آمیگدالین ممکن است ترکیبی کشنده برای سلول های سرطانی باشد و به مهار رشد سلول های سرطانی کمک کند.

تقویت سطوح انرژی

کربوهیدرات و پروتئین منابع اصلی انرژی برای بدن انسان هستند. مغز هسته زردآلو می تواند به تقویت سطوح انرژی بیماران مبتلا به سرطان کمک کند زیرا حاوی کربوهیدرات و پروتئین است. افزون بر این، اسیدهای چرب امگا-3 در مغز هسته زردآلو وجود دارند.

بهبود سلامت و حس تندرستی

مغز هسته زردآلو حاوی لائتریل است. این ماده ممکن است به درمان سرطان کمک کند زیرا سلامت و حس تندرستی را در بیماران مبتلا به این بیماری بهبود می بخشد. با وجود اینکه مطالعات بیشتری لازم است تا اثرات این ترکیب اثبات شود، اما بسیاری از پزشکان طب جایگزین از این ماده برای افزایش ایمنی استفاده می‌کنند.

تقویت سیستم ایمنی

افراد مبتلا به سرطان از سیستم ایمنی قوی برخوردار نیستند. استفاده از مغز هسته زردآلو می تواند به تقویت سیستم ایمنی کمک کند زیرا همان گونه که پیشتر اشاره شد، حاوی ترکیبات ویژه ای است که ممکن است گسترش بیماری را از طریق نابودی سلول های مضر، از جمله سلول های سرطانی کند سازد.

تسکین درد

برخی پژوهش ها نشان داده اند که مصرف مغز هسته زردآلو ممکن است برای مقابله با سرطان موثر نباشد. با این وجود، گزینه ای موثر برای کاهش درد ناشی از التهاب در سرطان محسوب می شود. همچنین، مغز هسته زردآلو ممکن است در کاهش تورم و اندازه تومور موثر عمل کند.

اقدامات احتیاطی برای استفاده از هسته زردآلو

مصرف مغز هسته زردآلو می تواند به نوعی خطرناک باشد زیرا محتوای آمیگدالین آن ممکن است به سیانید تبدیل شود و می دانیم که سیانید برای انسان مرگبار است. با این وجود، مصرف مغز هسته زردآلو بر اساس دوز توصیه شده خطرآفرین نخواهد بود.

مصرف بیش از حد مغز هسته زردآلو ممکن است اثر بلند مدت بر قلب، مغز، و سیستم عصبی داشته باشد. همچنین، از عوارض جانبی خفیف‌تر ناشی از مصرف مغز هسته زردآلو می توان به حالت تهوع، استفراغ، کرامپ های شکم، سردرد، سرگیجه، و ضعف اشاره کرد.

میزان استفاده از مغز هسته زردآلو

به طور کلی، مصرف 6 تا 10 مغز هسته زردآلو در روز شامل یک تا سه مغز در هر وعده توصیه شده است. نتایج یک پژوهش نشان داد که مصرف بیش از 50 مغز هسته زردآلو در روز ممکن است مرگبار باشد. محتوای 0.5 تا 3.5 میلی گرم سیانید در هر کیلو از وزن بدن می تواند مرگبار باشد.

همچنین، محصولاتی که برچسب مغز زردآلوی شیرین دارند باید خریداری شوند. مغز هسته زردآلوی شیرین برخی مراحل پردازش مانند پخت و تخمیر را پشت سر می گذارد، از این رو، در مقایسه با مغز هسته زردآلوی تلخ کمتر سمی خواهند بود.

مغز هسته زردآلوی شیرین می تواند همانند دانه های کدو تنبل و آفتابگردان میان وعده ای خوشمزه و مفید باشد. از سوی دیگر، مغز هسته زردآلوی تلخ برای مصرف مناسب نیست زیرا حاوی سیانید زیاد است و به پردازش بیشتر نیاز دارد. مغز هسته زردآلوی تلخ در قالب لوسیون، قرص، یا ماده تزریقی می تواند قابل استفاده باشد.

مغز می‌تواند در بزرگسالی نیز سلول‌های مغزی جدید تولید کند

یک عصب‌شناس از دانشگاه کینگز لندن گفت: سلول های عصبی جدید در بزرگسالی در هیپوکامپوس مغز تولید می‌شوند.

به گزارش فارس، «ساندرین تارت» یکی از عصب‌شناسان دانشگاه «کینگز لندن» است که تحقیقاتی را در زمینه ساخت سلول‌های عصبی جدید در بزرگسالان انجام می‌دهد.

وی در یک سخنرانی علمی در مورد تحقیقات خود اطلاعاتی را بیان کرد و گفت: آیا ما می‌توانیم به عنوان یک فرد بزرگسال سلول‌های عصبی جدیدی بسازیم؟ به عنوان یک زمینه تحقیقی نسبتا جدید، هنوز برخی سردرگمی‌ها در مورد این پرسش وجود دارد. چندی پیش یکی از همکارانم به نام رابرت که متخصص غدد است، به من گفت، در برخی از بیماران سرطانی که درمان شده‌اند علائمی از افسردگی وجود دارد؛ من در پاسخ به او گفتم که از نظر من این موضوع قابل درک است زیرا دارویی که شما به بیمارانتان می‌دهید تا از تکثیر سلول‌های سرطانی جلوگیری کند، رشد عصب‌های جدید در مغز آنها را متوقف می‌کند؛ اما رابرت با پاسخ من شگفت‌زده شد و گفت که افراد بزرگسال سلول‌های عصبی جدید تولید نمی‌کنند.

وی افزود: طبق تحقیقاتی که ما در این زمینه انجام دادیم، افراد بزرگسال در فرایندی به نام «نوروژنز» (رشد بافت عصبی) سلول‌های عصبی جدیدی تولید می‌کنند. بیایید به بخش هیجان‌انگیز مغز به نام «هیپوکامپوس» (بخش مرتبط با یادگیری در مغز) که در ارتباط با نوروژنز است، نگاهی بیندازیم؛ این بخش طوسی رنگ در مرکز مغز، محل یادگیری، حافظه، خلق و خو، احساسات عاطفی است اما دانشمندان به تازگی دریافتند که این بخش از مغز می‌تواند عصب‌های جدیدی را نیز تولید کند.

این عصب‌شناس بیان کرد: طبق برآوردهای «جونز فریسن» از انیستیتو کارولینسکا، روزانه 700 عصب جدید در هیپوکامپوس ساخته می‌شود. شاید فکر کنید که این میزان در مقایسه با میلیاردها عصبی که ما داریم ناچیز باشد اما زمانی که به سن پنجاه سال می‌رسیم، تمام عصب‌هایی که از زمان تولد داشتیم با عصب‌های بزرگسالی تازه متولد شده جایگزین می‌شوند.

چرا این عصب‌های جدید مهم هستند و عملکردشان چیست؟

ساندرین تارت اظهار داشت: ما می‌دانیم که این عصب‌ها برای یادگیری و حافظه مهم هستند. همچنین ما در آزمایشگاه نشان دادیم که اگر توانایی تولید عصب جدید مغز بزرگسالان را مسدود کنیم درواقع بخش معینی از توانایی یادگیری آنها را مسدود کرده‌ایم.

وی ادامه داد: ما همچنان در حال یادگیری موضوعات زیادی هستیم، بنابراین کیفیت حافظه نیز مهم است و این عصب‌ها برای تقویت حافظه بسیار مفید هستند.

این عصب‌شناس گفت: جالب است بدانید که رابرت تحقیقی را در مورد نوروژنز و افسردگی بر روی حیوانات انجام داد و مشاهده کرد که این حیوانات سطح نوروژنز پایین‌تری دارند اما هنگامی که به آنها داروهای ضد افسردگی تزریق شد عصب‌های جدید افزایش پیدا کردند؛ این موضوع نشان می‌دهد که ارتباط روشنی میان نوروژنز و افسردگی وجود دارد.

ساندرین تارت اظهار داشت: اکنون ما شواهد کافی داریم تا بتوانیم حافظه و خلق و خو را بهبود بخشیم و از افسردگی جلوگیری کنیم.

وی افزود: حال سوال بعدی این است که آیا می‌توان نوروژنز را کنترل کرد؟ پاسخ بله است. مواردی وجود دارد که باعث افزایش میزان نوروژنز می‌شوند که از جمله آن می‌توان به یادگیری و دویدن اشاره کرد؛ از طرفی عواملی از جمله استرس،‌نگرانی، کمبود خواب و پیری وجود دارند که میزان نوروژنز را کاهش می‌دهند.

این عصب‌شناس گفت: آنچه که ما می‌خوریم نیز بر تولید عصب‌های جدید در هیپوکامپوس اثر می‌گذارند؛ به گونه‌ای که مصرف فلانوئیدها در شکلات یا بلوبری و مصرف الکل نوروژنز را کاهش و اسید امگا سه در ماهی، باعث افزایش تولید عصب‌های جدید می‌شود، در عوض، رژیم‌های غذایی سرشار از چربی اشباع شده تاثیر منفی در نوروژنز می‌گذارند.

وی در پایان صحبت‌های خود گفت: گروهی از محققان ژاپنی اعلام کردندکه رژیم‌های غذایی ساده و نرم، تولید سلول‌های عصبی را مختل می‌کند. در مقابل غذاهای ترد، جویدنی و برشته این فرایند را بهبود می‌بخشد.

مضرات مصرف چیپس سیب زمینی در دوره بارداری

محققان هشدار می دهند مصرف بیش از حد چیپس سیب زمینی و روغن گیاهی در طول بارداری منجر به افزایش ریسک مشکلات بارداری و رشد بد نوزادان می شود.

به گزارش مهر، مواد خوراکی نظیر چیپس و روغن گیاهی حاوی چربی های اُمگا۶، بخصوص اسید لینولئیک، هستند و تحقیقات نشان می دهد مصرف بیش از حد این مواد غذایی می تواند منجر به بروز التهاب شده و با افزایش ریسک بیماری قلبی مرتبط است.

«دین اسکلی»، استاد دانشگاه گریفیت استرالیا، در این باره می گوید: «برای زنان باردار توجه به تغذیه بسیار مهم است و تحقیق ما نشان می دهد مصرف بیش از حد یک نوع ماده غذایی خاص می تواند تاثیر منفی بر رشد نوزاد داشته باشد.»

این مطالعه نشان می دهد مصرف اسید لینولئیک سه برابر توصیه روزانه در طول بارداری مضر است.

محققان در این مطالعه بر روی موش ها متوجه شدند در موش های مادری که رژیم غذایی شان مملو از اسید لینولئیک بود، سه تغییر روی داده بود: غلظت پروتئین های التهابی کبدشان تغییر کرده بود، غلظت پروتئین خون که می تواند منجر به انقباض رحم در طول بارداری شود افزایش یافته بود، و هورمون تنظیم کننده رشد کاهش یافته بود.

محققان با وجود این تاثیرات توصیه می کنند زنان در سن بارداری باید مصرف میزان اسیدلینولئیک را در رژیم غذایی شان کاهش دهند.

همچنین در این مطالعه مشخص شد موش های که اسید لینولئیک رژیم غذایی شان بالا بود تعداد نوزادان نر متولدشده از آنها کمتر بود.

تشخیص "آنوریسم مغزی" با کمک هوش مصنوعی

پژوهشگران دانشگاه استنفورد موفق شدند یک الگوریتم مبتنی بر هوش مصنوعی را برای تشخیص "آنوریسم مغزی" آموزش دهند.

به گزارش ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی دانشگاه استنفورد، رادیولوژیست‌ها به زودی می‌توانند با کمک یک الگوریتم هوش مصنوعی، تشخیص خود را در مورد "آنوریسم مغزی"(Cerebral aneurysm) بهبود بخشند.

آنوریسم مغزی، شرایطی است که به ورم رگ‌های خونی در مغز می‌انجامد و می‌تواند به فشار داخل عروق، سکته و یا مرگ مغزی منجر شود. آنوریسم که در اندازه‌ها و شکل‌های گوناگونی ظاهر می‌شود، یک بیرون زدگی است که به صورت حباب در جدار شریان‌های مغزی خود را نشان می‌دهد.

این ابزار مبتنی بر هوش مصنوعی که توسط پژوهشگران "دانشگاه استنفورد" (Stanford University) ابداع شده، می‌تواند آن دسته از نواحی مغز را که احتمال آنوریسم مغزی در آنها وجود دارد، اسکن کند.

"آلیسون پارک"(Allison Park)، از فارغ‌التحصیلان دانشگاه استنفورد و سرپرست این پژوهش گفت: در حال حاضر نگرانی‌های بسیاری در مورد به کار گرفتن هوش مصنوعی در حوزه پزشکی وجود دارد. این پژوهش می‌تواند مثال خوبی در مورد استفاده از هوش مصنوعی در این حوزه و کمک آن به انسان در فرآیند تشخیص باشد.

این ابزار جدید که با کمک یک الگوریتم هوش مصنوعی موسوم به "هد ایکس نت"(HeadXNet) ساخته شده، توانست توانایی پزشکان را برای شناسایی صحیح آنوریسم مغزی افزایش دهد و از عهده شناسایی شش نوع آنوریسم مغزی در ۱۰۰ اسکن برآید.

اگرچه موفقیت هد ایکس نت در این آزمایش‌ها امیدوارکننده بوده اما پژوهشگران تاکید دارند که برای ارزیابی کاربرد هوش مصنوعی در جهان واقعی، به بررسی‌های بیشتری نیاز است.

ادغام اسکن‌های مغزی برای یافتن نشانه‌های آنوریسم، به ثبت و بررسی صدها تصویر نیاز دارد. "کریستن یئوم"(Kristen Yeom)، استادیار رادیولوژی دانشگاه استنفورد و از نویسندگان این پژوهش گفت: جستجوی آنوریسم، یکی از تهاجمی‌ترین و بحرانی‌ترین کارهایی است که رادیولوژیست‌ها با آن روبرو هستند. چالش‌های ذاتی آناتومی پیچیده عصبی- عضلانی و نتایج بالقوه مرگ و میر ناشی از آنوریسم، ما را بر آن داشت تا نسبت به پیشرفت علم رایانه و تصویربرداری عصبی اقدام کنیم.

یئوم، این ایده را به حوزه هوش مصنوعی وارد کرد تا گروه یادگیری ماشینی دانشگاه استنفورد آن را اجرا کنند. چالش اصلی پژوهش، ابداع یک ابزار هوش مصنوعی بود که بتواند تصاویر سه بعدی بسیاری را پردازش و تشخیص بالینی را کامل کند. یئوم و گروهش برای آموزش الگوریتم خود، آنوریسم موجود در ۶۱۱ اسکن را مورد بررسی قرار دادند.

الگوریتم پس از آموزش توانست اسکن‌هایی که آنوریسم در آنها وجود داشت، مشخص کند. با کمک این الگوریتم، تصمیم‌گیری در مورد اسکن‌ها برای پزشکان ساده‌تر خواهد بود.

"پراناو راجپورکار"(Pranav Rajpurkar)، از نویسندگان این پژوهش گفت: دیدن تأثیر هوش مصنوعی در بهبود عملکرد پزشکان، برای ما جالب بود. ما با کمک این الگوریتم توانستیم علاوه بر مشخص کردن اسکن دارای آنوریسم، محل دقیق آن را نیز مشخص کنیم.

این پژوهش، در مجله "JAMA Network Open" به چاپ رسید.